Αλίκη

Επιστροφή στη χώρα των θαυμάτων.

Χάρτινα φτερά στους ώμους.

«Μη φεύγεις, Αλίκη». Ή, μάλλον, όχι. «Μη γυρίσεις. Ποτέ μη γυρίσεις».

Βιώνοντας την αίσθηση της απώλειας.

Μικρές, μεγάλες χαρές.

Το ποτάμι πλαταίνει, πλησιάζοντας στις εκβολές του.

Ο καιρός της επιστροφής, μήπως...;

Ή ίσως, «Όχι, είναι ακόμη ανεπίτρεπτο»...

Προσομοιώνοντας τις στιγμές με... «στάχτες»;

Πολύ φοβάμαι πως η επιστροφή, τελικά, ματαιώνεται.

Το ποτάμι, καθώς λένε, δε γυρίζει πίσω.

... Στερεότυπα;