Τις κρύες νύχτες του χειμώνα
κάτω απ' το φως των αστεριών
βλέπω το μάτι του κυκλώνα
μέσα στη φλόγα των κεριών
Μάτια που καίνε σαν καμίνι,
η φλόγα που ποτέ δε σβήνει
Κι' από ψηλά θα μας κοιτάζει
το βλέμμα σου το φωτεινό
το ίδιο πάντα το τραγούδι
θα τραγουδάμε στο κενό
Μη με τυφλώνεις
οδήγησέ με
στον Αυτοκράτορα της Σκόνης
Τις άδειες νύχτες του χειμώνα
με τη σιωπή των δικαστών
ακολουθώ τη λεγεώνα
των ξεχασμένων ποιητών
Ρίχνω τα μάτια στη Σελήνη
Το βλέμμα σου ποτέ δε σβήνει
Κι´από ψηλά θα μας φωτίζει
το βλέμμα σου το μακρυνό
σαν αρμενίζουμε ταξίδι
στον άδειο σου ωκεανό
Μη με τυφλώνεις
οδήγησέ με
στον Αυτοκράτορα της Σκόνης
Τις μαύρες νύχτες του χειμώνα
σε κάποιον άλλο αστερισμό
έναν ολόκληρο αιώνα
που χάθηκες μεσ' στο χαμό
Αναζητώ στην οικουμένη
το βλέμμα που δεν περιμένει
Κι' από ψηλά σαν μ' ατενίζει
το βλέμμα σου το σκοτεινό
το μόνο που με βασανίζει
είναι που πια δε θα πονώ
Μη με λυτρώνεις
οδήγησέ με
στον Αυτοκράτορα της Σκόνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου