22/1/11

Καίγοντας Λουλούδια (Βιέννη)

Νυχτερινό τραίνο για τη Βιέννη
έξω το σκοτάδι και η ομίχλη, μέσα ο πόνος και η σκιά
ξέχασες πια τη φωτιά
αλλά οι φλόγες καίνε ακόμα στη νύχτα, τόσο λαμπερές
δεν ήταν η πρώτη φορά
αλλά ούτε και θα είναι η τελευταία

Καίγοντας λουλούδια
στους άδειους δρόμους τα μεσάνυχτα
ότι και να γίνει
δεν γίνεται για πρώτη φορά
Εμείς μόνο καίγαμε λουλούδια,
ενώ οι σκιές μαζεύονταν ανάμεσά μας
εμείς μόνο καίγαμε λουλούδια
μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε η καταιγίδα

Άλλη μια νύχτα στο δρόμο, από το Βερολίνο στη Βιέννη
σε όλη τη διαδρομή ονειρευόμασταν το παρελθόν
Το παρελθόν απλώνεται μπροστά,
το μέλλον έχει μείνει πίσω μας :
δεν υπάρχει χώρος για το παρόν
σε μια τέτοια θαυμαστή τάξη πραγμάτων

Κι’ όμως οι φλόγες ακόμα καίνε μέσα στη νύχτα, τόσο λαμπερές
Ήταν άραγε η πρώτη φορά;
Μήπως δεν θα είναι η τελευταία;

Δεν υπάρχουν σχόλια: